Πέθανε τη Μ. Πέμπτη, σε ηλικία 87 ετών, ο Κολομβιανός νομπελίστας συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, στο σπίτι του στο Μεξικό. Γεννημένος στην Κολομβία, ο Μαρκές μεγάλωσε σε αστική οικογένεια, απολαμβάνοντας τις συναρπαστικές διηγήσεις του προοδευτικού συνταγματάρχη παππού του. Από τις περιγραφές του παππού για σφαγές εργατών σε φυτείες της αμερικανικής United Fruit τη δεκαετία του 1920, ο Μαρκές συνειδητοποιεί το βαθύ ταξικό χάσμα στη χώρα του, αλλά και τον ρόλο των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική. Αλλη σημαντική πηγή έμπνευσής του υπήρξε η Ισπανίδα γιαγιά του, και οι γεμάτες υπερφυσικές δυνάμεις, μεταφυσική και δεισιδαιμονία, νυχτερινές διηγήσεις της.
Η θητεία του ως ανταποκριτή κολομβιανής εφημερίδας στο Παρίσι, εν μέσω του γαλλικού αποικιακού πολέμου στην Αλγερία, τον φέρνει σε επαφή με εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα του Τρίτου Κόσμου και τον Φιντέλ Κάστρο, τον οποίο θα στηρίξει μέχρι το τέλος της ζωής του. Παρά τη στράτευσή του στην Αριστερά, ο Μαρκές υιοθετεί κριτικό βλέμμα απέναντι στον υπαρκτό Σοσιαλισμό, ύστερα από τα ταξίδια του στην Ανατολική Ευρώπη της δεκαετίας του 1950.
Η δημοσίευση του μυθιστορήματος «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς» το 1967 στην Αργεντινή, κάνει αμέσως διάσημο τον Μαρκές. Συνδυάζοντας το οικογενειακό έπος, με το πολιτικό μυθιστόρημα και το μεταφυσικό αφήγημα, το αριστούργημα του Κολομβιανού συγγραφέα τον αναδεικνύει ως «φωνή της Λατινικής Αμερικής». Μετά το πραξικόπημα στη Χιλή το 1973, αφιερώνεται ολόψυχα στον αντιδικτατορικό αγώνα, για να γίνει ένα από τα σημαντικότερα αγκάθια στα πλευρά της δικτατορίας του Πινοσέτ και της προσπάθειάς της να γίνει αποδεκτή στη διεθνή σκηνή.
Εκπληξη προκαλεί, τέλος, η απόφαση της Επιτροπής Νομπέλ το 1982 να τιμήσει τον Μαρκές με το βραβείο Λογοτεχνίας, ξεφεύγοντας από τις συνήθως προσεκτικές επιλογές της σουηδικής ακαδημίας και την προτίμησή της για «ασφαλείς», συντηρητικούς λογοτέχνες.
Η θητεία του ως ανταποκριτή κολομβιανής εφημερίδας στο Παρίσι, εν μέσω του γαλλικού αποικιακού πολέμου στην Αλγερία, τον φέρνει σε επαφή με εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα του Τρίτου Κόσμου και τον Φιντέλ Κάστρο, τον οποίο θα στηρίξει μέχρι το τέλος της ζωής του. Παρά τη στράτευσή του στην Αριστερά, ο Μαρκές υιοθετεί κριτικό βλέμμα απέναντι στον υπαρκτό Σοσιαλισμό, ύστερα από τα ταξίδια του στην Ανατολική Ευρώπη της δεκαετίας του 1950.
Η δημοσίευση του μυθιστορήματος «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς» το 1967 στην Αργεντινή, κάνει αμέσως διάσημο τον Μαρκές. Συνδυάζοντας το οικογενειακό έπος, με το πολιτικό μυθιστόρημα και το μεταφυσικό αφήγημα, το αριστούργημα του Κολομβιανού συγγραφέα τον αναδεικνύει ως «φωνή της Λατινικής Αμερικής». Μετά το πραξικόπημα στη Χιλή το 1973, αφιερώνεται ολόψυχα στον αντιδικτατορικό αγώνα, για να γίνει ένα από τα σημαντικότερα αγκάθια στα πλευρά της δικτατορίας του Πινοσέτ και της προσπάθειάς της να γίνει αποδεκτή στη διεθνή σκηνή.
Εκπληξη προκαλεί, τέλος, η απόφαση της Επιτροπής Νομπέλ το 1982 να τιμήσει τον Μαρκές με το βραβείο Λογοτεχνίας, ξεφεύγοντας από τις συνήθως προσεκτικές επιλογές της σουηδικής ακαδημίας και την προτίμησή της για «ασφαλείς», συντηρητικούς λογοτέχνες.
Πηγή: kathimerini.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου