Βρετανικό Μουσείο:Εθελοντές στην ψηφιοποίηση αρχαιολογικών αρχείων

Χιλιάδες άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο σπεύδουν εθελοντικά να βοηθήσουν

Ετοιμη προς ψηφιοποίηση: μια από τις χιλιάδες χειρόγραφες αρχαιολογικές κάρτες που πλέον τακτοποιούνται με τη βοήθεια εθελοντών. Απεικονίζει ένα τσεκούρι που βρέθηκε στο Ντόρσετ της Βρετανίας.


Χιλιάδες άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο σπεύδουν εθελοντικά να βοηθήσουν το Βρετανικό Μουσείο σε ένα πρωτοφανές και φιλόδοξο σχέδιό του, με δύο σκέλη. Πρώτον, τη δακτυλογράφηση και ψηφιοποίηση χειρογράφων αρχαιολογικών σημειώσεων και καταλόγων από τον 18^ο αιώνα μέχρι τα τέλη του 20ου. Και, δεύτερον, την ψηφιακή φωτογράφηση μιας μεγάλης συλλογής περίπου 30.000 προϊστορικών αντικειμένων, ώστε να αρχειοθετηθούν εκ νέου και να μετατραπούν σε τρισδιάστατες εικόνες.

Φυσικά, οι εθελοντές αυτοί δεν πηγαίνουν καθημερινά στο Βρετανικό Μουσείο, αλλά κάνουν την εργασία αυτή… εξ' αποστάσεως και με τη μέθοδο του crowdsourcing. Ο όρος - από τις λέξεις crowd (κοινό) και source (πηγή) - χρησιμοποιείται όταν ένα πρότζεκτ υλοποιείται εν μέρει από άτομα που δεν συνέβαλαν ούτε στην απαρχή του, ούτε στο σχεδιασμό του. Το πρότζεκτ του λονδρέζικου μουσείου, ονόματι MicroPast, αφήνει τους εθελοντές να μπουν, βάσει κωδικών, στην βάση δεδομένων του (http://crowdsourced.micropasts.org/) κι από εκεί να αρχίσουν να εργάζονται όπου εκείνοι επιθυμούν, είτε στην μεταγραφή του κατάλογου, είτε στην ψηφιοποίηση της τεράστιας συλλογής με αντικείμενα της Χάλκινης Εποχής.

Για παράδειγμα η Αμερικανίδα Τζοέλεν Μαγκάν έχει συμπληρώσει μέχρι σήμερα 2.905 εργασίες από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε το πρότζεκτ: είναι μακράν η πιο «πολυάσχολη» και ένθερμη εθελόντρια. Μετά το τέλος των εργασιών, ο κατάλογος και οι φωτογραφίες αυτές θα αποτελέσουν την μεγαλύτερη βάση δεδομένων στο κόσμο με θέμα την προϊστορική μεταλλοτεχνία.

Το αντάλλαγμα για την εργασία ή την συμβολή αυτών των ατόμων δεν είναι κάποια οικονομική αμοιβή, αλλά το Μουσείο αφήνει όλους όσοι βοήθησαν να «κατεβάσουν» τις εικόνες των αντικειμένων αυτών στον υπολογιστή τους για προσωπική τους χρήση. Μάλιστα ορισμένοι εξ' αυτών έχουν ήδη φτιάξει μπλουζάκια με στάμπες πάνω από τις φωτογραφίες των χάλκινων εργαλείων!

Όπως λένε οι επικεφαλής του πρότζεκτ, Ντάνιελ Πρατ και Αντριου Μπίβαν, «δεν υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα στα αντικείμενα αυτά» ενώ ο επιμελητής των συλλογών της Χάλκινης Εποχής του Βρετανικού Μουσείου, Νιλ Ουίλκιν προσθέτει πως «βρίσκει συγκινητικό τον ενθουσιασμό όλων των συμμετεχόντων, είτε είναι φοιτητές αρχαιολογίας, είτε ερασιτέχνες αρχαιολόγοι, είτε απλοί εργαζόμενοι, δάσκαλοι και γιατροί».

Όπως λένε οι ιθύνοντες, αν δεν είχαν την βοήθεια των εθελοντών, το συγκεκριμένο πρότζεκτ θα χρειαζόταν χρόνια για να ολοκληρωθεί, ενώ είναι αμφίβολο το κατά πόσο θα κατάφερναν να λάβουν επαρκή κρατική επιχορήγηση για την ταχεία ευόδωση του.

Πηγή: tovima.gr

Ταινίες του Άντι Γουόρχολ ψηφιοποιούνται από το ΜοΜΑ

Σπάνια και άγνωστα έργα

 

Πεντακόσιες ταινίες του Άντι Γουόρχολ, ανάμεσά τους πολλές σπάνιες και άγνωστες, θα είναι στη διάθεση του κοινού μετά την ψηφιοποίησή τους.

Το έργο, όπως αναφέρουν τα Νέα, ανέλαβε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (MoMA) σε συνεργασία με το Μουσείο Άντι Γουόρχολ.

Εκτιμάται ότι θα χρειαστούν αρκετά χρόνια ώσπου να ολοκληρωθεί η μετατροπή τους από φιλμ 16mm σε φορμάτ υψηλής ανάλυσης.

Ο διάσημος καλλιτέχνης τις γύρισε από το 1963 ώς το 1972, κατά τη διάρκεια της πιο έντονης και δημιουργικής περιόδου του.

Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές των ταινιών του βρίσκονται οι Ντένις Χόπερ, Ντέιβιντ Μπόουι, Μικ Τζάγκερ, Ιβ Σεν Λοράν και πολλοί άλλοι διάσημοι της εποχής.

Πηγή: news.in.gr

Το Χάρβαρντ μοιράζεται online τους ελληνικούς θησαυρούς του

Η ψηφιακή βιβλιοθήκη Κλασικών Σπουδών Loeb του Χάρβαρντ, θα είναι διαθέσιμη σε όλο τον κόσμο. Τα πιο σημαντικά έργα της ελληνικής και λατινικής λογοτεχνίας online.

          

Από το Φθινόπωρο του 2014, η ψηφιακή βιβλιοθήκη Κλασικών Σπουδών Loeb Classical Library του Χάρβαρντ θα μοιράζεται με χρήστες σε όλο τον κόσμο, σημαντικά έργα της ελληνικής και λατινικής λογοτεχνίας.

Η βιβλιοθήκη ιδρύθηκε το 1911 από τον James Loeb, και η αποστολή της ήταν πάντα να κάνει την κλασική ελληνική και λατινική λογοτεχνία προσιτή σε ένα ευρύ φάσμα αναγνωστών. Η ψηφιακή βιβλιοθήκη θα επεκτείνει αυτή την αποστολή στον εικοστό πρώτο αιώνα.

«Το Harvard University Press έχει την τιμή να ανανεώσει το όραμα της προσβασιμότητας του James Loeb και παρουσιάζει μία διαδικτυακή βιβλιοθήκη, με πλήρεις δυνατότητες αναζήτησης, με περιεχόμενο που εμπλουτίζεται συνεχώς και περιλαμβάνει τα πιο σημαντικά έργα της ελληνικής και λατινικής λογοτεχνίας».

Ολόκληρη η ελληνική και λατινική κλασική κληρονομιά θα εκπροσωπείται σε αυτή την διαδικτυακή βιβλιοθήκη.
Έπος και λυρική ποίηση; Τραγωδία και κωμωδία; Ιστορία, ταξίδια, φιλοσοφία, ρητορική;
Ολα θα είναι διαθέσιμα online σε ένα μοντέρνο και κομψό περιβάλλον, επιτρέποντας στους αναγνώστες να περιηγηθούν, να κάνουν αναζήτηση, να κρατήσουν σημειώσεις, να σχολιάσουν και να μοιραστούν το περιεχόμενο με ευκολία.
Μέχρι να ανοίξει τις διαδικτυακές της πύλες αυτή η βιβλιοθήκη, πάρτε μια γεύση από τον τρόπο που θα λειτουργεί στο βίντεο.


Πηγή: thetoc.gr

Libraries adjust to new role in the information age

                                                                                   

As the Winter Park Public Library looks into the possibility of getting a new building to replace the aging one being used now, there’s another crucial message they’re hoping to get out to the public.

Namely, it’s that libraries are not at all what they used to be, and play a very different role today.

That’s true, said the library’s executive director, Shawn Shaffer, even though the Winter Park Public Library remains one of the oldest in the state.

“We are the first public library is Central Florida, and the fifth in the state,” she said. “We get 25,000 people a year come through our doors. We’re a busy place, and we have a lot of people come in and out.”                                                                                                                    

Some people, though, still think of libraries as place where people do one thing: find and borrow books, Shaffer said. The role of libraries today, she said, has definitely evolved.

“Libraries aren’t really in the book business,” Shaffer said. That view was reinforced in her mind, Shaffer said, when a man recently asked her if libraries were about to go out of business altogether.

“The man next to me said, ‘You’re a dinosaur, right, and you’re going to go away,’ and I did a presentation for him on why we weren’t going away,” she said. 

In the age of the Internet, Shaffer said, librarians are actually more interested in whether they are fully wired for computers, laptops, Ipads and Ipods than whether they have enough books on the shelves.

“We’re really in the information business,” she said. “Public libraries are unique American institutions. The idea of freely lending information to other people is uniquely American.”

More and more adults come to libraries, she said, not for books, but for information on everything from job hunting to resume writing to starting their own business.

“We’re also moving to this new world where we’ll help you get into content creation,” Shaffer said. For example, if someone has written a book, the library has the equipment to help them get their writings into book form, “and then they can go out to Park Avenue and try to sell them,” Shaffer said. “There are machines that do that. There is this digital world that recognizes the global marketplace out there.”

Libraries can now serve as business centers, she said, with a conference room available for those who need to host an executive meeting.

“We are available if you are working at home and need a fancy conference room,” Shaffer said. “You could start your whole business at the library.”

All of these changes, she said, are redefining what libraries do and how they serve the community.

“It’s a really exciting time,” she said. “The world is really open to us. There’s tons of amazing things we can do.”

Of course, the library still serves its traditional purpose as well, Shaffer said – particularly for their youngest customers.

“Kids are still reading books,” she said. “I love it when a kid just finds a book and plops down on the floor and starts reading it.”

Jeffrey Jontz, a member of the Library Task Force that is looking into the possibility of getting a new building, agreed that libraries serve a greater role in a community today than it ever did.

While some people think libraries have become irrelevant, he said, “Eight-hundred people a day want to go down to that ‘irrelevant’ place. It’s as relevant as it’s ever been.”

Source:orlandosentinel.com

Writing the Book on Reinventing the Book

Two professors' inquiry into the written word is trying to demolish paper vs. digital binaries

Open Book Project contributor Doug Beube reimagines the book as a reconstructible sculpture of maps and zippers. (The Open Book Project) 
          

Over more than five centuries, books have evolved from collections of folded and gathered pages bound between covers to collections of screens connected to a digital cloud. Yet despite the rise in tablet and ebook usage, print persists. Advocates of hard copy continue to make physical books that fill what few bookstores remain. In other words, the state of books today is multifaceted. How can someone possibly make predictions about books' future?

Leslie Atzmon and Ryan Molloy, Eastern Michigan University art professors specializing in graphic design, have been trying to figure that out. Their Open Book Project has resulted in an exhibition, workshops, and a 248-page book, all spotlighting artists and designers exploring various forms that books might take. 

After putting on an Open Book exhibition in 2010, Atzmon and Molloy received a $35,000 National Endowment grant in 2012 to organize a series of experimental book workshops. Guest artists-designers ran them, including Denise Gonzales Crisp, Chris Baker, Jon Sueda, Everett Pelayo, Danielle Aubert, Edwin Jager, Paul Elliman, and Max Goldfarb. The goal of these sessions was to help define what the classic book—and the new book—could be.

The Open Book Project

"The notion that print books are totally obsolete, and that they are in the midst of being superseded by digital books, doesn’t make sense,” Atzmon says. “Neither does the idea that e-books are a menace that has destroyed the future of print books.”

Molloy adds: “If we define a book solely as a paper-based physical object, signs of its decline are definitely there. Moreover, traditional books move into the territory of nostalgia and operate as precious objects. If we question what a book may be, a vehicle for communication of language (written or pictorial), this opens up new territory and steers us away from this notion of demise.”

Towards this end, the Open Book book—which is covered with an intricate, detachable laser-cut casing—is an amalgam of essays on and artwork made from books. “Not all of these books are made from and with paper-based books,” Atzmon says. “We purposely sought book-like work for the Open Book exhibition that transcended paper media.”

The Open Book Project

In that exhibition, there were physical books made from plexiglass and metal, video-game books, programmed motion-graphic books on iPods or projected onto the wall, and photographic images of books. All of this gives the audience “novel ways to think about the book as a physical three-dimensional object,” Molloy says. “Doug Beube's book that is made of maps and zippers, for example, offers us an interesting way to think about books becoming sculptural objects; at the same time, he creates a system for building a book (the "pages" can be reorganized, reattached, reconfigured, reassembled). ... To me, Penelope Umbrico's Embarrassing Books communicates the importance books have for us, even without any written content (or at least written content that is readable by viewers). In her piece the physical object is most important.”

The Open Book Project

What about the possible impulse to romanticize physical books just for sentimental, nostalgic reasons? “According to Marx,” Atzmon says, “fetishized objects seduce people into vesting them with a spirit and a will, what Dick Houtman and Birgit Meyer sarcastically call ‘scandalous materiality.’” In her opinion, these negative attitudes towards "fetishization" can be counterproductive. “What's wrong with loving and valuing a book thing in an intense way?”

But, Molloy says, “it is unhealthy when we begin to look at books solely as objects of display, which is what comes to mind when I think of how people fetishize books. There is something magical about books that warrants some degree of fetishizing, but by and large I think ‘book lust’ is really nostalgia.”

The Open Book Project's goal is to get past the simplistic thinking that sometimes characterizes discussions of the state of books. “People don't necessarily think about how digital and physical books are evolving together, or the implications of contemporary artists and designers' explorations of digital, physical, and hybrid book media," Atzmon says. "It's more common for designers to consider how a cool-looking book communicates certain design concepts, or how the newest media for book content is ‘better’ than old media, or vice versa, how new or digital book media is ‘destroying’ traditional books.”

The Open Book Project

The takeaway lesson? Inconclusive. “I don't know if I have a definition of what a 'new book' would be,” Molloy says. “To say that works that are created for digital distribution and viewership are new is false. Digital technologies have existed for quite some time. I think if there was to be a new book then it would take the form of re-defining what a book is.”

Yet coming up with solid definitions isn't the point of the Open Book Project. “I don't think that there is any single answer as to what is a book and what is the future of the book,” Molloy says. “And the fact that we do not have an answer after four workshops, one exhibition, and a book is perhaps the best conclusion.”

Source: theatlantic.com

Πολιτικές για την Ανοικτή Πρόσβαση στα Ερευνητικά Δεδομένα: Αντιμετωπίζοντας τις θεσμικές προκλήσεις

Την 1^η Ιουλίου πραγματοποιήθηκε στη Ρίγα της Λετονίας το 4^ο workshop του ευρωπαϊκού προγράμματος Recode με έμφαση στις θεσμικές προκλήσεις κατά τη διαμόρφωση και την εφαρμογή των πολιτικών ανοικτής πρόσβασης στα ερευνητικά δεδομένα. Το workshop εστίασε ειδικότερα στην εξέταση τεσσάρων ζητημάτων τα οποία αναδείχθηκαν ως στρατηγικής σημασίας στο πλαίσιο του Recode για την επιτυχή εφαρμογή της ανοικτής πρόσβασης. Πρόκειται για τις μεθόδους αξιολόγησης της ποιότητας των ερευνητικών δεδομένων, τη χρηματοδοτική στήριξη, τη σημασία της εκπαίδευσης ως τμήματος των πολιτικών διαχείρισης των δεδομένων και τέλος τους τρόπους περαιτέρω ενθάρρυνσης της συμμετοχής των ερευνητών.

Όπως αναδείχθηκε μέσα από το πρόγραμμα -και επιβεβαιώθηκε στο workshop- οι καλές πρακτικές στα ζητήματα αυτά είναι σχετικά περιορισμένες και όχι πάντα δυνατόν να αξιοποιηθούν από άλλους ερευνητικούς τομείς. Την ίδια στιγμή, η ανάπτυξη σχετικών πρακτικών οδηγεί στην ανάληψη νέων ρόλων και πεδίων ευθύνης που σχετίζονται με την παροχή υπηρεσιών, τη δημιουργία υποδομών και την επεξεργασία πολιτικών. Η συζήτηση ανέδειξε επίσης τα όρια των top-down πολιτικών και την ταυτόχρονη ανάγκη αναγνώρισης της ετερογένειας μεταξύ των επιστημονικών πεδίων καθώς και της ύπαρξης ενός βαθμού αυτονομίας.

Αναφορικά με τα ζητήματα ποιότητας των ερευνητικών δεδομένων, η διασφάλιση και ο έλεγχος της ποιότητας αντιμετωπίζονται κυρίως μέσω των σχεδίων διαχείρισης των δεδομένων (data management plans), ωστόσο λίγοι φορείς έχουν αναπτύξει μεθόδους παρακολούθησης της συμμόρφωσης με αυτά. Σε αρχικό στάδιο βρίσκεται επίσης η αξιολόγηση από ομότιμους για τα δεδομένα (κατά το πρότυπο δηλαδή της διαδικασίας που ακολουθείται για τα επιστημονικά άρθρα). Στο πλαίσιο αυτό, η αναγνώριση και η επιβράβευση των ανοικτών πρακτικών συνιστά σημαντικό βήμα για την ενθάρρυνση των ερευνητών.

Οι απαιτήσεις σε οικονομικούς πόρους που συνεπάγεται η εφαρμογή της πολιτικής πρόσβασης αναδεικνύει την ανάγκη διερεύνησης των δυνατοτήτων συνεργασίας μεταξύ φορέων για την ανάπτυξη των κατάλληλων υπηρεσιών. Εμπόδια υφίστανται ωστόσο και αναφορικά με την εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση των ερευνητών συνέπεια της πολυδιάσπασης μεταξύ (αλλά και εντός) των ερευνητικών κοινοτήτων, αλλά και των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων. Ταυτόχρονα, οι προσπάθειες αυτές επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ενός διαγενεακού χάσματος με τους νεότερους σε ηλικία ερευνητές να είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες και κατά συνέπεια πιο δεκτικούς σε θέματα ανοικτής πρόσβασης.

Οι εργασίες του workshop, σε συνδυασμό με τις λοιπές δράσεις του προγράμματος, θα αποτελέσουν το βασικό υλικό για την επεξεργασία συστάσεων πολιτικής για την εφαρμογή της ανοικτής πρόσβασης στα ερευνητικά δεδομένα στην Ευρώπη. Οι συστάσεις θα παρουσιαστούν στο τελικό workshop το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 25 Σεπτεμβρίου στο Άμστερνταμ με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, φορέων χρηματοδότησης της έρευνας, βιβλιοθηκών, αποθετηρίων, εκδοτών και ερευνητών.

Περισσότερα: http://recodeproject.eu/

Πηγή: openaccess.gr

The New York Public Library Just Set Up an Outdoor Reading Room on 5th Avenue

Image courtesy of the New York Public Library

It's set to get hot, humid and occasionally stormy this week, as New York's weirdest summer ever (weather-wise, anyway) continues. But it's still summer, dammit, and that means you should be spending your leisure time at the pool, smearing an ice cream cone on your face, or buried in a book. The New York Public Library would very much like it if you'd do some of your reading with them. And so they've set up a glorious outdoor reading room at the main branch on 42nd Street and 5th Avenue.

The outdoor reading room, consisting of two long tables set up in the 5th Avenue plaza, will be open until August 22. It's staffed with volunteers from 6 p.m., has free wi-fi, and even a selection of recommended books, if you decide to use your library time to read an actual book instead of scrolling through Twitter.

Outdoor reading rooms actually have a bit of an elegant history in that particular piece of midtown. Bryant Park set one up back in 1935, creating a place where people who'd lost their jobs during the Depression could go for a little camaraderie and something to do. That reading room closed in 1944, but the park still operates a smaller reading area today. Governor's Island also offered an outdoor reading area last year.

Considering that the NYPL's Rose Main Reading Room will be closed for six months after some plaster fell from the ceiling, the outdoor reading room comes at a nice time. The library's asking that you take a "reading selfie," (sigh) and hashtag it with #IReadEverywhere. Everybody's doing it, even Lt. Bookman

Just make sure to return your library books promptly and shield them in the event of afternoon showers. You really don't want to make Bookman angry

Source: blogs.villagevoice.com

Digital Library Wallpaper lets visitors 'borrow' ebooks by scanning your walls

Experiments like Night Film have blurred the lines between physical books and digital content, but a project by Vodafone Romania and furniture retailer MobExpert blur the lines between paper books, ebooks, and interior decoration. Digital Library Wallpaper is exactly what it sounds like: a flat representation of books bearing QR codes on their spines. Using an online tool, buyers can pick between a handful of different designs, then assign titles to each volume from a pre-selected list of free content and do some minor visual customization. If visitors pull out their phones and scan the QR code, they can download the book to their phone or tablet.

It's the rough equivalent of lending a favorite book to a friend, but with zero chance you'll lose it. Well, except that the shelf is limited to what you can find on the Digital Library site and that, as far as we can tell, you can't put more books on the shelf once you buy it. Also, ebooks are only licensed to Vodafone through September of 2014, which means you might end up with a shelf full of dead books. Also, each shelf-paper costs the equivalent of over $100. Also, no one has ever, ever scanned a QR code. It's a real product, but it's effectively also a proof of concept, commissioned by Vodafone to promote mobile data usage.

As a proof of concept, though, it's an interesting intersection of physical and digital that doesn't have to be limited to books. Instead of the (somewhat tacky) wallpaper, a decorator might put up art with a discreet code, allowing guests to scan it for details and context. Visit an apartment and like the painting? You can find the artist and see more of their work. Want to make sure your guests understand the obscure poster you've put up? Link to an essay or movie. Leaving aside the hurdles of copyright law, you could really just print your own codes and stick them on existing books, though you wouldn't reap the space-saving benefits. And if Google Glass catches on, you might not even have to do that.

Source: theverge.com

How Book Prizes Boost Literary Talent Internationally

Focusing on the Jerwood Fiction Uncovered Prize, literary agent Cathryn Summerhayes argues book prizes are key to spotlighting talent for the global market.

By Cathryn Summerhayes

I have been a literary agent at WME for 8 years, representing an eclectic list of authors from all over the world. For the last few years, I have sat on the advisory committee for Fiction Uncovered – both prior to Jerwood’s involvement – and now, thankfully with its incredible support, both financially and creatively. Having previously worked in foreign rights myself, I think any prize which helps bring new writers to a global audience should be supported wholeheartedly by the book trade and literary press.

This year, my long-time author, Naomi Wood, was fortunate enough – and talented enough – to win one of the eight Jerwood Fiction Uncovered Prizes, the first year in which the prize has become first and foremost an award for authors, in addition to being the book trade promotion it was in previous years.

The Jerwood Foundation’s two-year, £80,000 commitment to the prize (£5,000 for each of the eight winning authors in 2014 and 2015) could be considered career-saving for some of these authors.

Reports out last month revealed that the average salary of an author (who considers book writing their primary source of income) is just £11,000 per annum. Even the most frugal of writers are being forced out of their garrets and into other areas of work, from teaching to journalism, bar work or busking, leaving them little time to devote to their vocation. A sum of £5000 offers each author some security and most importantly, time, to hone their skills in order to become better writers.

So, it is with confidence that I say that The Jerwood Fiction Uncovered Prize will definitely help most of the winning authors reach a wider international readership and secure more translation deals than they might have done so without the award. The impact may not be immediate for some authors but I believe that this prize will mark them down as ‘writers of note’ in the journals of literary scouts and international editors. Plus, the increased presence of their books in bookshops and on review pages directly because of the prize (and thanks to the committed people who promote it) won’t escape the attention of international publishers who use the bookshelves of Waterstones and Foyles, Guardian Review and Sunday Times Culture as their guides when visiting for book fairs or scouting trips to the UK.

What is unusual about The Jerwood Fiction Uncovered Prize is that it only rewards authors who already have a body of work, be it two novels in the case of Naomi Wood or six novels and numerous collections of poetry in the case of Gerard Woodward. It is not discriminatory about age, sex, location, – it is ALL about literary talent, full stop. I think this makes the prize very attractive to international buyers because what they want is the best writing above all else.

Naomi Wood, already had a number of translation deals in place prior to winning this prize. Her second novel, Mrs Hemingway, has met with a great reception in the UK – thanks to a brilliant publicity campaign from her publisher, Picador – and in the US where Viking, Penguin, published in May. Since the Jerwood Fiction Uncovered list was announced – and very possibly directly linked to the additional publicity the prize has generated for her books — we have added The Netherlands (Querido) and Brazil (Bertrand) to her haul of translation deals. Her work is already being translated into Norwegian, Czech, Estonian, Hungarian, Lithuanian, Polish, Russian and Spanish.

Basically, international publishers have a LOT to read, not just books published in English, but in their native tongues, as well as literature from all over the world. What The Jerwood Fiction Uncovered Prize offers is a double thumbs up to the writers it rewards, which should place them at the top of any acquiring editor’s reading pile. Firstly, Jerwood’s stamp of approval – and they have an incredible track record for supporting successful arts projects and prizes. Secondly, passionate support from an annual judging panel which includes globally renowned writers (e.g. Matt Haig in 2014) and widely read literary ‘experts’.

The Man Booker Prize is proof positive that prizes awarded to a shortlist of authors judged by their peers and the wider literary community sell books internationally. From the WME stable past and present, authors such as Mohsin Hamid (shortlisted for The Reluctant Fundamentalist in 2007), Jhumpa Lahiri (shortlisted for The Lowland in 2013) and Aravind Adiga (winner for The White Tiger in 2008) all have 20-plus translation deals in place for their Man Booker rewarded novels and many of these deals were struck as a direct result of the short-listing for the prize. I am certain that a number of these deals, especially in some of the more risk-adverse translation markets, would not have been made were it not for the Man Booker Prize.

I am a great believer that wonderful writing will ultimately find the right publisher at home and abroad, but with some quarter of a million books published in the UK alone every year it is understandable that editors use prizes as an indicator of excellence and prioritize the reading and acquisition of these titles over lesser recognized books. After initially struggling to secure a British publishing deal, which is far from an unusual thing in the current climate, Eimear McBride’s A Girl Is a Half Formed Thing (the brilliant Galley Beggar Press) became THE book that everyone was talking about thanks to winning the Goldsmiths Prize, a subsequent short-listing for The Folio Prize and its Baileys/Orange Prize victory.

When a book starts getting prize attention, publishers’ ears suddenly prick up – it is a sad fact that books like McBrides’s may not secure international deals without the kudos of being shortlisted for or winning a prize or two. It is a tough time to publish books, especially literary novels. Books have become luxury items and each publication is a major risk for publishers. Even if the advance paid is small, there are all the costs involved in getting the book to market – and in the case of international publishers, there are the substantial translation costs to factor in as well. What publishers are looking for is some guarantee that a book will sell – and recognition from these prizes and the uplift in sales we see because of them in the UK, is a good indicator that the book will stand a fair chance of success wherever it is published.

With an injection of cash and new energy from Jerwood, Fiction Uncovered has a great chance of becoming one of the big awards that global publishers use as a marker of excellence in literary writing. That can only be a good thing for the writers who receive the prize – and for the publishers themselves.


Source: publishingperspectives.com

E-book loan record for libraries in Northern Ireland

E-books are becoming more popular, but Libraries NI said the download service will not spell the end of the traditional library

Northern Ireland's libraries lent a record number of e-books on Sunday.

Libraries NI marketing officer Julie Campbell said 446 books were downloaded in a single day for reading on tablet computers and mobile devices.

The e-book service began three years ago this month, and the number of users has been growing steadily.

During July 2011, the first month of the service, a total of 363 e-books were downloaded. So far this month, users have downloaded 9,439 titles.

Ms Campbell said the daily download figure currently averages somewhere between 200 and 300 e-books, and she is not sure why there was such a spike on Sunday.

Libraries NI's annual e-book figures

2011/2012 - 18,279 downloads

2012/2013 - 48,212 downloads

2013/2014 - 91,895 downloads

"It's probably because it was raining," she said.

The e-book service is available across Northern Ireland, and Ms Campbell said there was no need to even leave the house to get started.

"You can go on the website to sign up there and then, and have an e-book downloaded within 10 minutes - you don't have to go into a library," she said.

"It's really straightforward - you fill in a form, get a code number and then you can download the software to your device."

She said there was no need to worry about having to pay library fines if you forget to leave back the book as it is automatically deleted from your device after three weeks.

"We've been trying to promote the service all summer and we're delighted by the response," she said.

"Why pay for books when you can borrow them? A lot of people think the library is just old books, but we've got lots of the new summer releases."

While e-books are growing in popularity, Ms Campbell said it did not spell the end of the traditional library.

"I think there's still room for both - a lot of people still prefer to read on paper, and we've got people who are borrowing books as well as using the e-book service," she said.

Libraries NI's previous daily download record was set on 12 January this year, when 442 e-books were borrowed by users of the service.

Ms Campbell said that was an unusually high figure and attributed the spike to users getting new tablet computers and mobile devices as Christmas presents.

Since the start of this year, the most popular genre for e-book borrowers in Northern Ireland has been romantic fiction, followed by the work of crime writers.

Source: bbc.com

Αυτό είναι το πρώτο ελληνικό βιβλίο

Γράφει η Νίκη Παπάζογλου

Από την Βίβλο του Γουτεμβέργιου στη Γραμματική του Κωνσταντίνου Λάσκαρη

Έναντι 14,2 εκατ. δολαρίων, πουλήθηκε το Νοέμβριο του 2013 από τον οίκο δημοπρασιών Sotheby’s στη Νέα Υόρκη, ένα από τα 11 σωζόμενα αντίγραφα του πρώτου βιβλίου που τυπώθηκε στην Αμερική. Το Bay Psalm Book που τυπώθηκε το 1640 στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης, είναι ένα από τα σπανιότερα βιβλία στον κόσμο και ανάμεσα στα καλύτερα σωζόμενα αντίγραφα των αρχικών 1.700 που τυπώθηκαν. Η τιμή πώλησής του δε, κατέρριψε το μέχρι τότε ρεκόρ των 11,5 εκατ. δολαρίων που είχαν καταβληθεί σε δημοπρασία βιβλίων το 2010 για το «Πουλιά της Αμερικής», του Τζον Τζέιμς Οντιμπόν.

Αν και στις μέρες μας τα βιβλία που τυπώνονται είναι αμέτρητα, ποικίλης ύλης και γραμμένα σε όλες σχεδόν τις ομιλούμενες γλώσσες του κόσμου, μέχρι και τον 15ο αιώνα τα εγχειρίδια που κατέγραφαν την ιστορία της ανθρώπινης σκέψης δεν είχαν τη σημερινή μορφή. Γράφονταν στο χέρι από καλλιγράφους και αντιγραφείς με αποτέλεσμα να είναι σπάνια, ακριβά και κατά συνέπεια προσιτά σε μια μικρή μερίδα του αναγνωστικού κοινού. Με την εμφάνιση της τυπογραφίας η διάδοση των ιδεών γεννά ταυτόχρονα και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και το τυπωμένο βιβλίο δίνει το έναυσμα για την αφύπνιση ψυχών και συνειδήσεων.



Οι απαρχές της τέχνης της αναπαραγωγής κειμένων με τη χρήση κινητών συμβόλων δεν πρωτοεντοπίζονται στην Ευρώπη αλλά στην Κίνα, το 1041 μ.Χ.. Η εφεύρεση των πρώτων κινητών στοιχείων αποδίδεται στον Πι Σενγκ ο οποίος αρχικά χρησιμοποίησε ως πρώτη ύλη τον πηλό και στην συνέχεια το ξύλο και το μέταλλο. Παρά την ανακάλυψη όμως των στοιχείων αυτών, η εφεύρεση του δεν γενικεύεται στην χώρα, ενδεχομένως λόγω του σύνθετου κινεζικού αλφαβήτου.



Ενώ και στην Ευρώπη είχαν ήδη κατασκευαστεί κινητά τυπογραφικά στοιχεία από τον Ολλανδό Λαυρέντιο Κοστέρ, στη συλλογική μνήμη των Ευρωπαίων, πατέρας της τυπογραφίας θεωρείται ο Γουτεμβέργιος, αφού σε εκείνον οφείλεται η σύλληψη της συνολικής ιδέας της τυπογραφικής μεθόδου. Έτσι το 1454 στο Μάιντς της Γερμανίας ο Γουτεμβέργιος τυπώνει το πρώτο χρονολογημένο έντυπο, ένα απόσπασμα της Δευτέρας Παρουσίας.

Ένα χρόνο αργότερα τυπώνεται από τον ίδιο σε 180 αντίτυπα και το πρώτο ολοκληρωμένο βιβλίο. Πρόκειται για την Βίβλο, το πρώτο βιβλίο μαζικής παραγωγής στα λατινικά που θεωρείται από πολλούς το αρτιότερο βιβλίο που τυπώθηκε ποτέ.



Κι ενώ το πρώτο ευρωπαϊκό βιβλίο είχε σκοπό να διδάξει το λόγο του Κυρίου στους πιστούς , το πρώτο εγχειρίδιο που εκδόθηκε ολοκληρωτικά στην ελληνική γλώσσα ανοίγει τον δρόμο της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας. Η πρώτη χρονολογημένη ελληνική έκδοση καταγράφεται σχεδόν είκοσι χρόνια μετά και είναι μια Γραμματική του Κωνσταντίνου Λάσκαρη. Με τίτλο «Επιτομή των οκτώ του λόγου μερών», το πρώτο ελληνικό βιβλίο, τυπώνεται στο Μιλάνο, τον Ιανουάριο του 1476, στο τυπογραφείο του Ιταλού τυπογράφου Διονύσιου Παραβιτσίνι. Τον σχεδιασμό των ελληνικών τυπογραφικών στοιχείων και την επιμέλεια της εκτύπωσης αναλαμβάνει ο τυπογράφος Δημήτριος Δαμιλάς, γνωστός ως Δημήτριος ο Κρής ή Δημήτριος ο Μεδιολανεύς, ο οποίος γράφει και τον πρόλογο του βιβλίου.

Ως πρωτοπόρος της ελληνικής τυπογραφίας στην Ευρώπη, ο Δημήτριος Δαμιλάς, αποτέλεσε ουσιαστικά και τον πρώτο εκδότη στις αρχές της Ιταλικής Αναγέννησης. Αρχικά στο Μιλάνο και αργότερα στη Φλωρεντία και στη Ρώμη, ο Δαμιλάς γίνεται περιζήτητος χάρη στην ποιότητα της εργασίας του, με αποκορύφωμα τον διορισμό του ως πρώτου επίσημου αντιγραφέα ελληνικών κωδίκων της Βιβλιοθήκης του Βατικανού από το πάπα Πίο Γ’.

Αφορμή για την σύνταξη του πρώτου ελληνικού βιβλίου, αποτέλεσε η πεποίθηση του συγγραφέα του πως η δυτική διανόηση έπρεπε να βασιστεί στις ιδέες των αρχαιοελληνικών κειμένων πράγμα το οποίο θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας. Έτσι ο Κωνσταντίνος Λάσκαρης με το που εγκαθίσταται από την Κωνσταντινούπολη στο Μιλάνο διδάσκει ελληνικά και διορίζεται δάσκαλος της θυγατέρας του Δούκα Φραντζέσκο Σφόρτσα, Ιππολύτης, για χάρη της οποίας συντάσσει τη γραμματική.

Μετά την ελληνική γραμματική, η τυπογραφική δραστηριότητα των Ελλήνων της διασποράς συνεχίζεται με σημαντικές ελληνικές εκδόσεις και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως η Βιέννη, η Λειψία, η Βουδαπέστη, το Λονδίνο, το Παρίσι καθώς και οι Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και οι Κάτω Χώρες. Βέβαια στον ελλαδικό χώρο η εξέλιξη της τυπογραφίας καθυστερεί πολύ, καθώς η τουρκική κυριαρχία δεν δίνει περιθώρια ανάπτυξης μίας εφεύρεσης που θα συνέβαλε αποφασιστικά στην εξάπλωση των ιδεών και στην άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου των υποταγμένων λαών.

Πηγή: newsbeast.gr

«Είναι θαύμα που σώζονται ακόμη τα χειρόγραφα»

Ο Φίλιππος Τσιμπόγλου, νέος διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης, εξηγεί τι συμβαίνει στο Ιδρυμα σήμερα και χαράσσει πολιτική για το αύριο

Ο Φίλιππος Τσιμπόγλου, διευθυντής από τον περασμένο Μάρτιο της πολύπαθης Εθνικής Βιβλιοθήκης, έχει κάνει κάμποσα ταξίδια ώς τώρα, αλλά δύο μνημονεύει ως αξέχαστα -κι ας έχουν μεσολαβήσει πάνω από πενήντα χρόνια: «Το πρώτο ήταν από τη Μάνδρα Αττικής, όπου μεγάλωσα, προς τα Φάρσαλα, τον τόπο γέννησής μου, και το δεύτερο ήταν στην Αφρική, στην οποία ταξίδεψα χάρη σ' ένα μυθιστόρημα», λέει χαμογελώντας.

                        

Η μητέρα του δεν είχε προχωρήσει πέρα από την Α' Δημοτικού, «αλλά χάρη σ' αυτήν, πριν ακόμα πάω σχολείο, ήμουν σε θέση να διαβάζω εφημερίδα! Οση λαχτάρα είχα για παιχνίδι μικρός, άλλη τόση είχα και για τα βιβλία...».

Να τος λοιπόν περιστοιχισμένος από χιλιάδες τόμους, ανάμεσά τους κι ορισμένους που χρονολογούνται από το 15ο αιώνα, αποφασισμένος να δώσει τον καλύτερο εαυτό του για το τεράστιο έργο της μετεγκατάστασης των θησαυρών της ΕΒΕ στο νέο της κτήριο στο Φάληρο. Θα 'χει άραγε χρόνο για λογοτεχνικά διαβάσματα; Το σίγουρο είναι πως το μυθιστόρημα που τον συγκλόνισε όσο κανένα τελευταία, ήταν το «Ονειρο του Κέλτη» του Λιόσα, έργο λίαν αποκαλυπτικό για τις ωμότητες που έχει διαπράξει ο Δυτικός άνθρωπος...

Απόφοιτος του οικονομικού τμήματος της ΑΣΟΕΕ και μ' ένα διδακτορικό από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, με αντικείμενο τη συνεργασία των επιστημονικών βιβλιοθηκών σε ψηφιακό περιβάλλον, με πολυετή θητεία στο Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και διευθυντής της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου της Κύπρου από το 1999 μέχρι πρότινος, ο 58άχρονος Τσιμπόγλου με το που... προσγειώθηκε στο ιστορικό κτήριο της οδού Ακαδημίας «έκανα 170 αιτήματα για βιβλία κι όλα ικανοποιήθηκαν! Η σύζυγος του Κινέζου πρωθυπουργού, τις προάλλες, ζήτησε Σαπφώ και σε δύο λεπτά εξυπηρετήθηκε. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως διαθέτουμε πρώτης τάξεως υλικό από παλιές αγορές και δωρεές, το οποίο δεν έχει καταγραφεί ακόμα, επειδή ποτέ δεν υπήρχε επάρκεια προσωπικού. Επιπλέον, μπορεί κάποια δελτία να έχουν μεταγραφεί στον κατάλογο, αλλά να έχουν χαθεί τα βιβλία στα οποία αντιστοιχούν. Από το 1840 μέχρι σήμερα, ουδέποτε έγινε αντιπαραβολή». 

   

Βάση δεδομένων 

   

 

Ηδη από τον Μάιο -και με την οικονομική ενίσχυση του Ιδρύματος «Νιάρχος»- έχει ξεκινήσει μια τεχνικοοικονομική μελέτη για να καταγραφούν το μέγεθος και η κατάσταση των συλλογών, ενώ παράλληλα «συγκροτούμε μια βάση δεδομένων με την περιγραφή κάθε χειρογράφου χωριστά, η οποία ώς το τέλος Αυγούστου θα 'ναι έτοιμη. Είναι απίστευτος ο πλούτος της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Οι συλλογές της δεν είναι απλώς ενδιαφέρουσες, είναι ικανές να εκπλήξουν και τους πλέον ειδικούς και να τροφοδοτήσουν άπειρες εκθέσεις στο μέλλον. Οπως όμως και το ελληνικό έθνος, έτσι κι αυτή έχει παραμεληθεί και απαξιωθεί».

Μέσα στον επόμενο ενάμιση χρόνο, ο Φίλιππος Τσιμπόγλου φιλοδοξεί να καλυφθεί το κενό της εθνικής βιβλιογραφίας, η καταλογογράφηση της οποίας έχει σταματήσει στο 2009. Οπως ισχυρίζεται, «στην Κύπρο, όπου μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε παράδοση σε βιβλιοθήκες αλλά όπου σε αντίθεση με την Ελλάδα η διοίκηση λειτουργεί αποτελεσματικά, χρειάστηκαν τεσσεράμισι χρόνια για 170.000 τόμους. Σ' εμάς μένουν να καταλογογραφηθούν γύρω στους 90.000. Θέλω να πιστεύω πως με μια συντονισμένη προσπάθεια θα τα καταφέρουμε. Από κει κι έπειτα, στο καινούργιο κτήριο, την ίδια μέρα που θα παραλαμβάνουμε ένα βιβλίο θα μπορούμε να το περνάμε και στους καταλόγους μας». 

   

Οι υπάλληλοι 

   

Αυτή τη στιγμή το ανθρώπινο δυναμικό της ΕΒΕ αποτελείται από 48 άτομα, 17 από τα οποία οδεύουν προς τη συνταξιοδότηση. Οπως όμως επισημαίνει ο ίδιος, «σύμφωνα με μελέτη του Ιδρύματος "Νιάρχος", το υπαλληλικό δυναμικό που απαιτείται στις νέες εγκαταστάσεις είναι τουλάχιστον 220 άτομα, τα οποία σταδιακά θα φτάσουν τα 320». Για την ώρα, «η κυβέρνηση δηλώνει αδυναμία ν' αυξήσει τον προϋπολογισμό μας, αλλά τουλάχιστον δεσμεύτηκε για τη δημιουργία σε πρώτη φάση 40 και στην πορεία άλλων 20 θέσεων εργασίας, με διαδικασίες στις οποίες θα έχουμε λόγο κι εμείς. Η επιλογή του προσωπικού προβλέπει κι εξετάσεις και σ' ό,τι αφορά τα ρουσφέτια, το Ιδρυμα "Νιάρχος" αποτελεί φραγή. Παρεμπιπτόντως, στην Κύπρο ήμουν υπεύθυνος για πολλές ανάλογες διαδικασίες, όχι μόνο στο Πανεπιστήμιο, αλλά και σε δήμους και σε διάφορες σχολές, και μολονότι οι Κύπριοι φημίζονται για τη δικομανία τους, δεν υπήρξε ούτε μία προσφυγή».

Αυτή τη στιγμή επίσης, οι ληξιπρόθεσμες δαπάνες της ΕΒΕ «αγγίζουν τις 750.000», ποσό υπερδιπλάσιο του προϋπολογισμού της, ενώ το κόστος λειτουργίας της στο κτήριο που σχεδίασε ο Ρέντσο Πιάνο «προβλέπεται να φτάνει ετησίως τα 12 εκατομμύρια ευρώ»! Θα σταθεί το ελληνικό Δημόσιο στο ύψος των περιστάσεων ή θα δούμε ν' ανακαλείται η περίφημη δωρεά; «Αν δεν καταφέρει το Δημόσιο να στηρίξει την Εθνική Βιβλιοθήκη, σημαίνει ότι δεν τη χρειάζεται. Τότε είναι που το παράλογο θα καταστεί εμπεδωμένη πραγματικότητα» απαντά. Απ' τη μεριά του, έχει φροντίσει να εφοδιάσει το νέο υπουργό Παιδείας με μια λίστα χωρών ανάλογου πληθυσμού με της Ελλάδας, στην οποία φαίνεται με τι προϋπολογισμό και τι προσωπικό λειτουργεί η Εθνική Βιβλιοθήκη της καθεμιάς. Σ' εκείνην της Κροατίας των 4,3 εκατ. κατοίκων, για παράδειγμα, διοχετεύονται 7,7 εκατ. ευρώ το χρόνο κι απασχολούνται 313 υπάλληλοι, ενώ στη Φινλανδία των 5,5 εκατ. κατοίκων, «ο γραπτός πολιτισμός τής οποίας χρονολογείται μόλις από το 1660», ο προϋπολογισμός του εθνικού της θησαυροφυλακίου ανέρχεται στα 27,2 εκατ. ευρώ το χρόνο και οι υπάλληλοί της είναι 207... 

   

 

Τελικά ήταν ή όχι σκανδαλώδης η αγορά του κτηρίου στον Βοτανικό το 2008, επί υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου, με δάνειο από την Εθνική Τράπεζα ύψους 4 εκατ. ευρώ, τα τοκοχρεολύσια του οποίου εξακολουθούν να γονατίζουν την ΕΒΕ; Τι έδειξε η έρευνα που είχε παραγγείλει ο Σταύρος Ζουμπουλάκης στον αντιπρόεδρο του εφορευτικού συμβουλίου του Ιδρύματος και νομικό Μάνο Δημητρακόπουλο; «Οχι, δεν υπήρξε σκάνδαλο», λέει ο Φ. Τσιμπόγλου. «Απ' ό,τι αντιληφθήκαμε, δεν γινόταν διαφορετικά. Η ανάγκη για αποθηκευτικούς χώρους ήταν όντως τεράστια. Αν δεν ήταν τόσο ισχνός ο προϋπολογισμός της ΕΒΕ, το ύψος του δανείου θα φάνταζε ασήμαντο».

Αλλο θεωρεί ο ίδιος σκανδαλώδες: την ουσιαστική κατάργηση του πάλαι ποτέ οργανωμένου και δραστήριου τμήματος συντήρησης που στεγαζόταν παλιότερα στην Αγία Παρασκευή, καθώς «εν ονόματι της εξωστρέφειας και της διενέργειας εκδηλώσεων στο αναγνωστήριο, τα μηχανήματα μεταφέρθηκαν στον Βοτανικό, όπου μένουν αναξιοποίητα, στο έλεος της φθοράς, και οι συντηρητές στην Ακαδημίας, όπου αρκούνται σε μικρής εμβέλειας εργασίες». Οπως λέει χαρακτηριστικά, «έχουμε δουλειά για συντηρητές για πεντακόσια χρόνια! Είναι θαύμα πώς σώζονται ακόμη τα χειρόγραφα. Το καλοκαίρι, οι θερμοκρασίες στους χώρους φύλαξης ξεπερνούν τους 40 βαθμούς, αλλά ευτυχώς τα βιβλία έχουν εγκλιματιστεί. Για να μεταφερθούν, όμως, πρέπει προηγουμένως ν' απολυμανθούν, να απεντομωθούν, να συσκευαστούν, και η μετακόμιση πρέπει να γίνει σε μια εποχή όπου οι συνθήκες θερμοκρασίας στο κεντρικό κτήριο να είναι ίδιες μ' εκείνες του Φαλήρου».

Στις άμεσες προτεραιότητες του Φίλιππου Τσιμπόγλου είναι ν' αποκτήσει η Εθνική Βιβλιοθήκη διαχειριστική επάρκεια, ώστε να διεκδικεί από μόνη της προγράμματα ΕΣΠΑ και να επιταχυνθούν έτσι οι ρυθμοί ψηφιοποίησης των παλαιτύπων, των χειρογράφων και των εφημερίδων και να εξασφαλιστούν κονδύλια για την ανακαίνιση του Βαλλιάνειου κτηρίου στην Ακαδημίας, η μελλοντική χρήση του οποίου μένει ν' αποσαφηνιστεί. Εν τω μεταξύ, δρομολογούνται συνέργειες με τη Βιβλιοθήκη της Βουλής και το Σύνδεσμο Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών και, μολονότι οι επαφές με το Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού ως προς τη συνεργασία της ΕΒΕ με την Biblionet «δεν έχουν δώσει τίποτε χειροπιαστό ακόμη», στόχος παραμένει «να μην κάνουν πολλοί φορείς την ίδια δουλειά και σπαταλώνται πόροι άδικα». Επιστρέφοντας από τις διακοπές μας, δεν αποκλείεται να γίνουμε αποδέκτες μιας μεγάλης διαδικτυακής καμπάνιας, σύμφωνα με την οποία θα μπορούμε να «υιοθετήσουμε» από ένα βιβλίο της ΕΒΕ, να μυηθούμε στο περιεχόμενό του και να συμβάλουμε στη συντήρησή του, μ' ό,τι ποσόν αντέχει ο καθένας μας. Ο ίδιος ο κ. Τσιμπόγλου, πάντως, δεν πρόκειται να το κουνήσει από την Αθήνα. «Διακοπές; Ξεχάστε το!».

Πηγή: enet.gr